zondag, april 22, 2007

Geen appelsienen in Orange

Vorige week zaterdag gingen we naar Orange, een provinciaal stadje op ongeveer 250 km ten westen van Sydney. Het was prachtig weer en met als enig doel 'genieten en relaxen' begonnen we aan onze dag.

Eerst deden we een markt aan van lokale boeren ... waar we ons hebben volgestopt met versgeplukte bessen, appels, pruimen, enz. Echt overheerlijk ... fruit gerijpt aan de struik of boom in plaats van in de frigo! Vooral de frambozen waren ongelooflijk ...

Daarna hebben we de landelijke omgeving van Orange verkend, met zijn weidse akkerlanden en boomgaarden. Wat naar de droge kant, maar mooi. Ons hoogtepunt van de dag was ongetwijfeld onze lunch. Een gezellig Italiaans restaurantje met lokale wijnen en een prachtig zicht op de wijngaarden! Het eten was heerlijk, de wijn was fruitig en het gezelschap was perfect.

Ons volgend (deze keer letterlijk) hoogtepunt was de Mount Canobolas, een berg van 1400 m. Met een verbazend comfortabele rots als stoel en een gezellig zonneke, genoten we wel een uur van het zicht ... We keerden terug langs de onverharde baantjes, zodat Rangie haar truken niet zou verleren van altijd in 't stad te rijden. Het was nog spannend want op 500 m van de grote weg, eindigde ons baantje op een gesloten hek met een bord 'privaat' ... Oeps! Terug de berg op was geen optie, dus op advies van enkele wandelaars reden we dan toch maar verder en alles kwam in orde.

We sloten onze dag Orange af met een pintje in de lokale pub en reden daarna terug naar Bathurst. Na wat keuvelen met Koen zijn fietsmakkers, gingen we op tijd in ons bedje, want zondag was een belangrijke dag voor Koen: zijn eerste 'race' in Oz.

donderdag, april 19, 2007

Blayney to Bathurst 2007

Met dank aan Anna Murray voor het onderstaande verslag.


Saturday
Well what can I say. For once I saw racing from the other side of the camera (so to speak) and I think supporting two days of racing is infinitely harder than actually participating.

Happy Gary

Firstly congratulations are in order for our 2 medal winners in Saturday’s NSW State Hillclimb ITT. Jenny McKenna (in her first ever cycling event) took out 2nd and a silver in the Womens 1-3 Masters category. She was pipped to gold by 8 seconds only and the Australian National Champion from Bathurst – so not too shabby. And 3rd place was nearly a minute after 1st and 2nd.

And while hanging around to see what his time was, Gary Leahey was astonished to be called up to the podium and handed a bronze medal for 3rd in MMAS6. As a consequence noone was there with the camera to capture his podium finish as he just wandered back to the support car with a medal round his neck !!! Daniele was pipped to 3rd for the second year running and finished 4th in MMAS3. Well done to everyone who took part – Atagun Bensan and Allan Marks did a creditable time too.

A Directeur Sportif's job is never done

From there it was a rush to get organised for dinner and to feed the hungry hordes …. Thanks to everyone who gave me assistance as I hobbled up and down the stairs with lasagnes/apple pies and God knows what else. Luckily Muir supervised the Directeur Sportif on the BBQ so steaks, gluten free sausages and chicken kebabs were all nicely done and didn’t last long. After everyone was nicely carbo loaded with protein extras (apparently ice cream is carbs now), Daniele gave the race briefing and everyone retired to ponder their big day out tomorrow.

Sunday
The day dawned bright and cool (only 11) and nothing like as bad as the 3 degree start we all suffered from last year. Breakfast was on from 6:30am then the vans and cars were loaded and we were off. Blayney hadn’t changed much from last year and its only claim to fame seems to be the race start for the B2B. I pinned numbers on everyone, gave them a Megaburn bar (courtesy of Pino who is the Sydney supplier for Megaburn so make sure you go and see him) and waved them off. Our job was just beginning. The van resplendent with Steam Racing stickers stayed at the front with our front runners and Muir, Gina and Andrew loitered around the back of the field. Jared lasted 9km with the A grade bunch who went out even faster than last year if possible and Jenny sensibly tucked herself in the B grade bunch where she got a good tow for at least 80kms of the race. The rest of the Steamers formed their own little bunch and did their own thing. Pino and Allan were in a group of two and Keith (due to an unfortunate puncture which meant that my front wheel got another outing along the B2B course) was left on his own. Dave and Ann Clarence rode with Pike for most of the way with the 3 of them having a very nice time out there.

We saw quite a bit of action in the middle of the race where Jared’s group of 4 worked hard to stay away from the B grade bunch and eventually became 9 but the force of the peloton thundered behind them and eventually (like all good breakaways) they were swallowed up with nothing to show for all those hard kms out on their own.

Where are we???

By this time, we were due to be at the top of the dirt hill to perform drinks and puncture duties which we did for a lot of people including Bathurst cycling club members, Randwick Botany members and lots of other non club riders who were suffering in the heat from lack of water and the dusty conditions. I spent an hour and a half at the top of Rockley Mount with my thumb on one of those 10L water containers (supplied by Cycling NSW) giving water to all and sundry and guarding the Steam V drinks with my life. I have thumb RSI from it (another reason to race next year….) and lost count of all the riders who had been out of water for the last 30kms and who couldn’t get off their bikes. I could have sold those V drinks and Gatorade for $50 apiece !!!

STEAM bunch with Belgian legend Koen on the front

Jenny was first up the hill and 6th woman outright followed by Jared who looked a little tired from all his earlier exertions. Then came Atagun who had started with the B bunch to help Jenny out and then decided she looked perfectly capable and maybe he might take it a bit easier. The Steam bunch came up with some others they had picked up along the way and waited for Koen to recover his composure after having done most of the previous 70km on the front. I juiced them up with V drinks and lots of ice cold water and after about 5 mins sent them on their way. Next up was Allan and Pino who looked way too happy to be doing the same race as everyone else, followed by Keith (still on my front wheel) and then Dave, Ann and Pike. Only 16kms to go from there but with the nastiest last one kilometre you can imagine – up Conrod Straight and straight up the mountain. From doing it several times in the Xtrail with Gina the day below, we decided it was about 20% at its worst.

So unfortunately I missed nearly everyone’s finish as we were the last up there but I understand that commendations should go to Jenny for getting up there with a 23 only on the back and finishing 1st Masters Woman and 6th Woman outright, Allan Marks who got back on after cramping so badly he coudldn’t walk, Bruce who went down the hill (yes after he had finished …..!!!) to help Allan up to the finish (that must go down as heroic) and poor Keith who punctured again with 3 km to go and the only wheel we had for him was Daniele’s Carbone Cosmic. As Daniele said “The good news is it’s carbon and light and the bad news is it only has a 23 on the back …” However, Keith made it up to the finish with only a minimal amount of walking. Congratulations go to everyone who finished a really really tough day. Now we have to go out and train to do it all again next year ……

Thanks to Gina, Muir, Nick and Andrew for all the help and support they gave over the 2 days and of course to Daniele, Directeur Sportif, who masterminded the whole thing, tirelessly changed punctures, loaded and unloaded bikes and generally gave good race advice out of the window of the van (like “Jared get off the front”)……

Another great weekend and looking forward to next year.

Final results can be found here : http://www.nsw.cycling.org.au/ by going into Calendars, 2007 Summer and right at the bottom of the table (as B2B was the last event for the summer) you can find all the results.

woensdag, april 04, 2007

Typisch on-Belgisch

Dus jullie denken dat het hier allemaal rozegeur en maneschijn is?

Wel, vandaag zat ik toch te denken dat niet alles hier zo plezant is als het lijkt vanuit Belgie. Enkele bedenkingen die ik maakte:

De kakkerlak
Ja, kakkerlakken, wees maar zeker dat er hier zitten! Er gaat bijna geen dag voorbij of ik moet er een plat trappen (kleintje) of doodspuiten (grote) of van het balkon afkegelen (living on the edge - no good thing for a cockroach). Je leert er mee leven. In 't begin denk je: bweurk, wasda voor een vies bruin beest? Maar na een tijdje leg je je erbij neer: hoeveel je ook betaalt als huur, je moet en zal ze in je living toelaten.

Ach, ze zouden allergien kunnen veroorzaken en ziektes verspreiden, maar daar merk ik niet veel van. En ja ze peuzelen al eens aan een vergeten kruimel op het aanrecht. Maar het blijkt dat ze het fatsoen hebben om uit de slaapkamer weg te blijven. Ik denk dat ze niet graag op tapijt lopen.

De Huntsman
Aah, hier komt Mark de huis-spin zijn intrede doen. Ik denk dat Mark zo al een maand of 2 bij ons op de gang woont. Mark zegt niet veel en doet niet veel. Een stille tiep. Hij blijft ook liever in de gang, komt niet binnen in het appartement. Een beleefde tiep. Soms denk je, tiens leeft Mark nog? Maar ja, dan zie je dat hij 's avonds toch zeker 10 cm verder op de muur zit dan 's ochtends. Niemand weet wat Mark overdag doet, op kakkerlakken jagen misschien (hij is dan ook een huntsman).

Mark is ook niet echt gevaarlijk, een goede beet maakt je hoogstens kotsmisselijk en verdwaasd voor een paar dagen, maar ach, hij is dan ook 10 cm van de ene poot tot de andere. Ik denk dat Mark een beetje schrik heeft van de vogels en daarom bij ons schuilt. Ondertussen ben ik hem gewoon, en stel ik hem voor aan ons bezoek. Vandaar het volgende pasfotootje dat ik deze morgen nam.

Mark de huisspin

Tsunami
Ok, het is nu niet alsof we hier elke dag een tsunami hebben, maar in Belgie zie ik het echt niet gebeuren. Wanneer was het nu weer? Maandag denk ik. Tsunami alarm! Kweeniehoeveel stranden aan de oostkust afgesloten en ontruimd. Dus ook ons bekende Bondi Beach. Jaja, tsunami alarm. Het water steeg toch wel zeker 15 cm! Brr, om schrik van te hebben. Enfin, de mensen op de Solomon eilanden konden er minder mee lachen.

Stortregen
Ok, stortregens hebben we nu in Belgie ook wel. Maar hier kan het toch echt wel van katoen geven hoor. Eerst een grote knal van de donder en dan sluizen open. Deze morgen kon je verdorie het stad nie meer zien, zo dik waren de pijpestelen. En dan het bizarre ritme. Iedere keer dat je denkt ''t is gedaan', neeje dan draaien ze de kraan weer open. Bizar!

Allez, niet altijd rozegeur en maneschijn hier in Australie... daarom dat we de 25e naar Nieuw-Zeeland gaan...