Roosjes mobiel uit Assebroek

Een vriendje voor Roos

We gingen vandaag op kraambezoek ... want Jo is geboren! Jo is het zoontje van mijn vriendin Tertia die op dezelfde moment moest bevallen als mij. Jo en Roosje zullen samen naar de onthaalmoeder gaan ... dus hopelijk worden het goede vriendjes!

Jo weegt 2,9 kg ... en voor het eerst besefte ik dat onze kleine Roos niet meer zo klein is. Ik heb dan maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om haar in het ziekenhuis nog eens op de weegschaal te leggen ... En ... Ik kon mijn ogen niet geloven, maar ons Roosje weegt nu 3,5 kg!

Roosje in de hug-a-bub

Roosje en ik gaan vaak op stap. Elke dag gaan we ergens naartoe … op zoek naar avontuur! Maar het avontuur is vooral voor moeke, want Roosje valt altijd in slaap …

Net nadat Roosje gegeten heeft, steek ik haar in de hug-a-bub. Roosje zit op haar gemak en ik heb mijn handen vrij en kan overal naartoe zonder extra organisatie. Zo gaan Roosje en ik wandelen in het park, aan het strand, … Soms nemen we de bus en gaan we op bezoek bij vrienden.

We hebben altijd veel bekijks … Eerst passeren de mensen en zien niets. En dan kijken ze om: “Oh my goodness! Is there a baby in there? Oh … so cute!” En dat is het begin van dé conversatie. Hoe oud? Is het een meisje? Wat is haar naam? Enzovoort … De mensen zijn ook zo vriendelijk. De buschauffeur wacht tot we neerzitten om te vertrekken, mensen bieden mij hun stoel aan, ik moet nooit meer een deur opendoen, en de kruidenierszaak onder ons draagt mijn boodschappen naar boven!

De hug-a-bub heeft zo zijn voordelen dus! Ik kan het iedereen met kinderen aanraden!

En voor Koen is het ook leuk. Zo kan hij zijn dochter eens lekker dicht pakken. En dat is voor alle twee genieten!

Roosje melkdronken

Wanneer Roosje gedaan heeft met eten, lijkt ze altijd een beetje dronken... melkdronken. Kijk zelf maar!

En van al dat drinken en eten verzwaart ze snel: 2.9 kg al, flinke meid!

Geboortekaartje

Erreweetje en het Boze Gele Monster

Op een dag, nog niet zo lang geleden, dacht Erreweetje: "Het wordt hier een beetje krap in moekes buik." Wrikkel-wrikkel-stamp-stamp ... "Oei, wat is dat? Dat loopt hier leeg. Moeke? Moeke! Mijn badje loopt leeg."

Het was allemaal een beetje plots voor Erreweetje. Eerst was ze heel enthousiast want eindelijk zou ze bij moeke en papa zijn ... maar dan kreeg ze toch een beetje schrik. Geen schrik omdat het niet goed zou zijn bij moeke en papa, maar schrik omdat ze misschien toch nog even in moekes buik wou blijven. In moekes buik, heeft Erreweetje geen zorgen ... in moekes buik, gaat alles vanzelf. Maar er was geen weg terug ...

Toen Erreweetje op moekes buik lag, wist ze onmiddellijk dat het goed was. Papa was daar ook, ze herkende zijn stem. Het was goed om moekes hartslag nog te horen, het klonk anders nu, minder luid, maar het was er nog.

De eerste dagen leerde Erreweetje om te eten. In moekes buik ging dat allemaal vanzelf, maar nu moet Erreweetje flink zijn en zelf drinken van moekes borst. De eerste dag was dat heel moeilijk, en moest moeke Erreweetje een beetje helpen. Moeke gaf Erreweetje dan wat melk met een spuitje omdat Erreweetje niet goed wist hoe ze moest zuigen. Maar vanaf de tweede dag, ging het al veel beter.

"Slapen ... slapen ... Moeke, nee ik heb genoeg, ik ga nog een beetje slapen. Ik ben zo moe." "Erreweetje? Erreweetje! Je moet nog een beetje drinken, je hebt nog niet genoeg, dat kan niet." "Maar moeke, ik ben zo moe. Ik wil gewoon een beetje slapen."

Toen ons Roosje 3 dagen oud was, mochten we naar huis. We moesten wel de dag erna terugkomen voor een bloedtest, want Roosje zag een beetje geel. Op dag 4 moest Roosje terug opgenomen worden in het ziekenhuis. Het niveau van bilirubine was de lucht ingeschoten en Roosje moest onder de zonnebank.

Erreweetje wist niet waarom ze zo moe was. Erreweetje dacht dat slapen het allemaal zou oplossen. Erreweetje wist niet dat dat kwam door het Boze Gele Monster. Het Boze Gele Monster maakt Erreweetje ziek. Erreweetje moet vechten tegen het Boze Gele Monster, maar Erreweetje is nog te klein. Erreweetje moet geholpen worden door de Goede Licht Fee. Maar de Goede Licht Fee was zo fel dat Erreweetje schrik had. De Goede Licht Fee wou alleen maar helpen, maar Erreweetje wou gewoon bij moeke zijn. Erreweetje was heel ongelukkig. "Moeke! Moeke! Papa! Papa! Nee ... Nee ... Dat licht is veel te fel. Nee ... waarom heb ik iets op mijn ogen? Moeke! Ik wil dat ding af mijn ogen! Moeke! Papa! Ik wil eruit! Ik heb het koud! Papa! Ik wil eruit!" De Goede Licht Fee straalde zo fel ze kon. Ze wist dat het Erreweetje ging helpen en moest sterk zijn. Elke 3 uur mocht Erreweetje eens bij haar moeke zijn voor een half uurtje om te drinken. Erreweetje verlangde tot die 3 uur om waren. Bij moeke was het zoveel beter.

De geelzucht maakte Roosje heel slaperig, waardoor ze niet wou drinken. We moesten haar continu wakker houden door in haar voetjes te knijpen, te spreken tegen haar, een nat waslapje tegen haar wang te duwen, haar zij te kriebelen. Ze moest elke 2 à 3 uur eten krijgen. Moeke kreeg niet veel tijd om te slapen. Het was hartverscheurend om Roosje te zien schreeuwen, krijsen, en krioelen terwijl ze onder de lampen lag. Ze had al haar energie nodig om warm te blijven en na 2 dagen onder de lampen was ze 10g afgevallen.

Na 2 dagen ging de Goede Licht Fee weg. Vanaf nu moest Erreweetje het alleen kunnen. Het Boze Gele Monster was er nog maar was verzwakt. Erreweetje vond haar krachten terug bij moeke en papa. Erreweetje had terug kracht om te vechten! "Ga weg, Boze Gele Monster! Ga weg! Ik wil je hier niet Boze Gele Monster!" Erreweetje was heel dapper en vocht dagen aan een stuk. Toen ze 12 dagen oud was, had ze haar gevecht van het Boze Gele Monster gewonnen. Het Boze Gele Monster is niet meer. Hiep-hiep hoera voor Erreweetje!

Erreweetje is heel gelukkig bij moeke en papa thuis. Ze heeft daar een heel knus wiegje en is al snel het Boze Gele Monster vergeten. Ze is nu aan het dromen van volgende avonturen, maar deze keer enkel als dromen ... En Erreweetje leefde nog lang en gelukkig bij haar papa en haar moeke.

Ons Roosje woog gisteren 2kg 620g. Ze heeft haar geboortegewicht bijna helemaal terug. Het bilirubine niveau is gezakt binnen normale grenzen. En ons Roosje is genezen verklaard.

Roosje in het water

Eerste keer in bad thuis... sorry Roosje, maar de Tummy-Tub is nog niet binnen. Moest je niet 4 weken te vroeg zijn, dan had je niet in de pompsteen gemoeten.