Blue Mountains

Het was alweer een tijdje geleden (3 weken :-)) dat we nog eens een weekendje weggeweest waren en deze keer viel de beslissing op de Blue Mountains. Dit is een bergketen op ongeveer 2 uur met de auto ten westen van Sydney. De Blue Mountains danken hun naam aan de door de dichte eucalyptusbossen blauw gekleurde lucht. Het is een heel uitgestrekt natuurgebied met steile zandsteenrotsen, ravijnen en indrukwekkende rotsformaties.

We zijn vertrokken op zaterdag richting Lithgow. Aan de voet van de Blue Mountains hebben we gepicnict op een schoon plekske. En daar konden we al direct zien waarom ze de bergketen de "Blauwe Bergen" heten, zoals je ziet op de foto.

Net na het 'dorpje' (eerder een kruispunt) Bell hebben we een grindweg ingeslaan. Rangie heeft getoond wat ze waard is en heeft ons langs allerlei schone plaatskes gebracht langs de ZigZag Railway temidden van de Blue Mountains.

Het was uiteindelijk al donker tegen dat we aan ons hotel toekwamen in Mount Victoria. Mt. Victoria is het hoogstgelegen dorp in Blue Mts (1070 m), een klein dorpje dat nog vele typische huizen en hotels uit de Victoriaanse periode heeft. We zijn daar blijven slapen in 'The Manor House' bij Colin en Anette ... een 'guesthouse' met geschiedenis. We werden onmiddellijk goed ontvangen en rondgeleid in het huis.

Blue Mountains is eigenlijk een uitgestrekt zandsteenplateau dat sterk is ingesneden met grote canyons en langgerekte kliffen tot gevolg. Vanop de top van het klif heb je dan ook vaak schitterende panorama's. Op weg naar het startpunt van onze wandeling hebben we een paar keer gestopt om te genieten van het uitzicht ... Echt prachtig.

Rond 11 uur stonden we aan het vertrekpunt van onze wandeling, richting Govetts Leap. Het was een wandeling van een 3-tal uur langs kliffen ... We hadden een prachtig zicht tijdens de ganse wandeling op canyons en watervallen. Eens aan Govetts Leap, dit zijn vertikale kliffen 160 m steil naar beneden, konden we nog meer genieten van een spectaculair zicht. Terwijl we smulden van een koekje en wat water, zagen we ook hoe de combinatie van water en zonlicht een waterval in een prachtige regenboog kon veranderen. We hebben een foto proberen trekken, maar zoals vaak bij natuurverschijnselen is het op foto minder spectaculair.

Als afsluiter zijn we nog naar Mount Wilson gereden. Dit is een klein dorpje bovenop een berg, dat beroemd is voor zijn tuinen. Want ook al is het in Australië volop herfst blijft alles hier groen omdat de eucalyptusbomen (buiten vervellen) niet veranderen van kleur. Maar op Mount Wilson zagen we prachtige herfstkleuren, zoals wij ze gewoon zijn. De vegetatie is wel aangeplant en niet eigen aan Australië, maar 't was toch mooi. Je merkt wel duidelijk dat het een vrij exclusief dorpje is, waar je voldoende geld voor moet hebben om hier een huisje te kopen.

Helemaal op de top van Mount Wilson konden we nog een ander prachtig staaltje natuur bewonderen: the Cathedral of Ferns. Er stond daar een reuzen-Eucalyptus-boom (echt niet te doen!) helemaal omringd door gigantische varens. Het zijn echter geen varens zoals wij ze kennen ... het zijn een soort boom-varens. Ze hebben een lange smalle stam en bovenop die stam staan er varens; bizar, wij hadden dit in elk geval nog nooit gezien. We dachten eerst dat het palmbomen waren, zo ziet het er uit.

Belgian Beer Café e.a.

BBC: 6 mei

Heeft u er ooit bij stil gestaan dat BBC wel eens iets anders kon betekenen dan British Broadcasting Corporation? Ik dacht het niet nee... Daarom, Belgen allerlande, verheugt u! Smijt uw deuren en ramen open, zingt Halleluja, want de Buitenlander heeft nu naast Dutroux nog een andere reden om ons vaderland te kennen: het Belgian Beer Café. Veel woorden moeten we daar niet aan verspillen he: kijk maar eens op de website van het ettablissement. Voor ons was het in bijzonder leuk om nog eens mossels met frieten te eten en de compagnie aan te raden om gebraad met kriek te eten of ballekes dans la sauce tomate. De formule slaat duidelijk aan want de prijzen zijn helaas cosmopolis en het kot zat toch stoemp-vol. Tintin hing aan de muren en zag dat het goed was.

Rugby: 13 mei

Saturday-bloody-Saturday! Wat moet een mens anders denken van Iers bloed dat vloeit door 'den vreemde' op een weekend dag? En ook al stoot een soortgelijke sport een pacifist als mezelf danig tegen de borst, het oerinstinct had duidelijk de overhand in de 40,000-koppen tellende opgezweepte menigte. Spannend, maar spannend dat het was... helaas wonnen de Nieuw-Zeelanders nipt. Hun naam is niet voor niets de Hurricanes. Eén ding is me duidelijk: American Football: dat is voor mietjes.

Botany Bay National Park: 21 mei

Een zondagnamiddag wandelen langs de kliffen. Waarom niet: we moeten het niet altijd ver gaan zoeken. Botany Bay, 10 km van hier, was de eerste landingsplaats van Captain Cook in Australië in 1770. De naam duidt wat ze ervan vonden: veel groen en bloemetjes, dat moest het Paradijs op aarde zijn. Helaas, de botanisten waren misleid: de eerste jaren van de Britse kolonie (gevestigd enkele jaren later in het nabije Sydney Harbour) werden enkel gekenmerkt door hongersnood omwille van de slechte landbouwgrond. Wat overblijft van die eerste hoop is een baai met haven en aanvliegroute voor de internationale luchthaven, en.... een leuke wandelroute voor een zondagnamiddag.

Uitprinten en afgeven in Zaventem!