Whitsundays - Deel 1: Het vasteland

Toen mijn ouders op bezoek waren, hebben we een weekje vakantie genomen. Onze reisbestemming: De Whitsundays. Deze streek is gekend voor zijn 70 eilanden, zijn prachtig witte stranden, zijn luxe kuuroorden, maar vooral een gemakkelijke toegang tot ... the Great Barrier Reef: werelds grootste koraalrif.

We hadden 7 nachten en 7 dagen in onze hemelse bestemming ... Teneinde onze vakantie zo perfect mogelijk in te vullen, was onze eerste voormiddag vooral gewijd aan plannen smeden voor de komende dagen! Het thema voor de eerste 3 dagen was: ter land, ter zee, en in de lucht ... maar dan in omgekeerde volgorde.

DAG 1: In de lucht ...

In de namiddag van onze eerste dag hebben we met een klein sportvliegtuigje over de grote eilandengroep en the great barrier reef gevlogen. Het gaf ons een perfect beeld van hoe het gebied in elkaar zat, de prachtig blauwe kleur van het water, de parelwitte stranden. De prachtige vergezichten leverden ons bijna 400 foto's op! Klik-klik-klik. De collage hieronder is dus maar een klein deeltje daarvan! Een van de mooiste dingen die we gezien hebben was ongetwijfeld 'heart reef'; dit is een koraalrif in de vorm van een hartje (rechtsonder) ... Maar ons hartje sloeg pas echt tilt toen we op onze terugweg het geluk hadden 3 bultrugwalvissen te zien (linksboven).

DAG 2: Ter zee ...

De tweede dag hebben we een uitstapje gedaan op de paarse (of is 't roze Koen?) catamaran om de eilandjes nu eens te verkennen van op zee. We vertrokken om 8 uur 's morgens voor een ganse dag! De dag begon een beetje bewolkt, maar na een halfuur trokken de wolken weg en was het prachtig weer. Eerst meerden we aan op Whitehaven Beach, het strand dat witter is dan wit, met zand zo fijn dat het poeder lijkt, met water zo blauw dat je denkt dat je in het paradijs bent. Na een uurtje dromen en ploeteren in de zee, vertrokken we weer op onze zeiltocht tussen de eilandjes. Het raarste eiland dat we gezien hebben is 'Monkey island'; een eiland dat er uitziet als een apekop (linksboven) ... ik heb het voor jullie gedraaid zodat je het beter kan zien. Het laatste dat we deden voor we aan onze terugweg begonnen, was snorkelen. Snorkelen in een echt koraalrif; één woord: 'sensational'! Deze wondere wereld onderwater is onbeschrijflijk kleurrijk: zowel het koraal als de duizenden vissen. Kleine en grote vissen, platte en ronde vissen, camouflage vissen en vissen met felle kleurtjes, ... Maar het bizarste is eigenlijk dat het zo ongelooflijk stil is onder water ... Ik denk dat we ongeveer een halfuurtje mogen genieten hebben van dit prachtig staaltje natuur en dan was het tijd om terug te keren naar 't vasteland ... Het was 18u toen we terug aanmeerden van ons zeilavontuur.

DAG 3: Ter land ...

Voor onze derde dag hadden we ons een auto'tje gehuurd en zijn we naar het regenwoud 'Eungella' gereden. Daar hebben we een mooie wandeling gemaakt tussen de lianen, de eindeloze eucalyptus bomen, met als achtergrondmuziekje: tropische vogelgeluiden! 't Was net alsof ze een cd'tje opgezet hadden in 't woud! :-) Maar het toppunt van deze uitstap was ongetwijfeld dat we een vogelbekdiertje gezien hebben in het wild. Dit is heel zeldzaam omdat het heel schuchtere beestjes zijn en daarom snel wegzwemmen als ze mensen horen ... maar hier in Eungella zijn ze blijkbaar iets minder schuchter. Op de foto (boven midden) kan je hem zien, maar degene die het op video willen zien, moeten ons maar een mailtje sturen! Very cute!

De vierde dag was rustdag ... we hadden het allemaal nodig na onze avonturen! De leuze '40 things to ignore' van de Whitsundays hebben we op deze ene dag met veel plezier ere aangedaan!

Ziezo, dat is het dan weer! Ja ... jullie hebben goed geteld! Nog 2 nachten en 3 dagen te gaan ... maar dat is voor de volgende keer. :-)

City2Surf

Op zondag hebben Koen en ik meegedaan aan de City2Surf ... Dit is een gigantische loopwedstrijd waar dit jaar 63.500 mensen aan hebben deelgenomen, in alle maten en gewichten: oud en jong, dik en dun, groot en klein. De afstand is 14 km ... Het vertrekpunt is in hartje Sydney en het eindpunt is het strand van Bondi.

Omdat we nog nooit eerder deelgenomen hadden, moesten we achteraan de meute starten ... Dus de eerste 2 km moesten we ons voornamelijk een weg banen tussen alle wandelaars en hebben we vermoedelijk meer zijwaarts gelopen dan voorwaarts. Eens de mensen wat meer verspreid geraakten ging het beter. De eerste 500 m hebben Koen en ik nog samen gelopen, maar daarna was het elk voor zich; maw Koen was te rap voor mij :-).

Het was een prachtig parcours. We liepen gans de tijd in straten waar normaalgezien veel verkeer op zit; we hebben zelfs in een tunnel gelopen! De eerste 6 km waren een klein beetje op en neer, maar tussen de 6 en de 8 km kwam de 'echte' berg: wat ze hier 'heart break hill' noemen! Steil omhoog voor 2 km ... Er kwam veel gepuf aan te pas en onze hartslag ging (zoals voorspeld) even steil de lucht in als de berg zelf! Eens boven dachten we dat het wel gedaan zou zijn met bergop en dat we stilaan bergaf gingen gaan, want we moesten toch terug naar 't strand ... Tussen km 8 en 10 ging het nog steeds wat vals plat omhoog, maar daarna was 't plezant: 3 km bergaf! Ons hartje kon herstellen en onze benen konden weer een normale looppas doen ... Zwevend naar beneden (al een beetje trots dat we het gingen halen) kwam de finish in zicht ... 13 km achter de rug ... nog 1 te gaan ... In de rappe tred van het bergaf lopen, begonnen we vol goede moed aan de laatste km ... jammergenoeg was deze weer wat omhoog en hij leek een eeuwigheid te duren! Ik denk dat een algemene commentaar was dat die laatste km zelfs lastiger was dan heart break hill ...

Maar no worries, we made it! Koen haalde het in 80 minuten en ik in 95 minuten! De eerste man deed het in 40 minuten en de eerste vrouw in 47 minuten ... exact de helft van ons! :-)

Hunter Valley

Aangezien we terug zijn van weg geweest, voel ik me moreel verplicht om een paar woorden te klutsen tot een leesbare tekst over wat voor mij alweer geschiedenis is. Herinneringen zijn een beetje als wijn: de goede verbeteren alleen maar met de tijd, de slechte spoel je door de wc. Een goed systeem denk ik dan!

Anyway, Hunter Valley, daar zou het hier over gaan. Goed, een bestemming als een ander (doch op zijn manier), ligt het gebied een kleine 2 uur rijden ten noorden van Sydney. Gezien mijn encyclopedisch geheugen me wat in de steek laat, ga ik hier geen uiteenzetting doen over de geschiedenis van de streek. Die zoek je maar op tinternet. Kort opgesomd zijn er een aantal kernbezigheden en randactiviteiten die de streek in leven houden en/of bezienswaardig maken. Daar zijn: wijnteelt (al moeten ze ook hier druiven kweken en die dan persen), paarden kweken (voornamelijk gebruikt ter vermaak van de rijkere medemens in de paarden koersen), kaas kwekers (brie, camembert, ...) en... dagbouw steenkool mijnen.

Goed, een beetje een rare combinatie, die steenkool en wijn, maar daar trekken de locals zich weinig of niets van aan. Aangezien wij echter weinig of niet geinteresseerd waren in het zwarte spul, en niet tot de rijkere medemens behoren, beperkten we ons verder tot het eetbare. Kaas en wijn dus! Het ideale recept voor een weekendje vermaak.

Zaterdag

Eerst de wijn. Met zijn vieren op een busje worden we rondgetoerd om van de ene (z)wijnerij naar de andere te gaan proeven. U ziet het al voor u, naarmate de dag vordert smaken alle wijnen een beetje hetzelfde, wordt het busje langzaam luidruchtiger, en gaat de zon van oost naar west (uiteraard, zelfs in Australie). Algemene conclusie der Belgische delegatie (4-koppig voor de verandering): rode wijn van de Hunter is niet te zuipen, witte wijn mag er wezen, maar dan vooral de Verdello en Semillon druiven. Meer hoeft dat niet te zijn!

Logement

Als logement kozen we eens niet voor het standaard hotel of het typische Hunter Valley 'verblijf-in-de-velden'. Neen, niets beter om een snuifje Outback te proeven dan slapen in een echte town-pub. Het Cessnock-hotel is nog van in de tijd dat de cowboys al schietend door de prairie reden, en twee keer per jaar hun centen kwamen op doen aan een scheer- en andere beurt bij de plaatselijke middenstand en ettablissementen van plezier. Of was dat op een ander continent?

De kamers hadden in ieder geval hoge plafonds, zachte bedden en verf die van de muur pelde. De enige verwarming in heel het hotel zijn de elektrische dekentjes op de bedden, en zaterdagavond is blijkbaar de moment bij uitstek om karaoke te doen tot 2 uur 's morgens. Een aanrader dus!

Zondag

Dan de kaas. Alhoewel de kaas eigenlijk bij de wijn hoort, hebben we er toch een aparte proeverij van gemaakt. De Hunter Valley Cheese Company (wat had u gedacht) begon met een simpel brie-tje, maar breidde al vlug uit naar wat extra varianten: geborstelde pel of niet, blauw geaderd, heerlijke platte kaas in olijfolie en kaas gerold in de as van verbrande druivenranken. Op zich stelt het allemaal niet zo veel voor, toch niet als je Frankrijk in de achtertuin liggen hebt. Maar als je weet dat je in Sydney een goede 40 Euro betaalt voor een kg Franse Comté, dan kan je je voorstellen dat we genoten van nog eens lekkere kaas te eten tegen betaalbaar tarief!

Als afsluiter, en dan vooral om de reisziekte-pilletjes van het reisgezelschap te testen, was de terugweg naar Sydney niet langs de autostrade. Yengo National Park biedt een interessante 40 km onverharde weg aan dwars door een mooi stukje natuur. Kangeroes en wombats werden er voor de-voor-niets bijgeleverd!

Margot

Alweer een injectie familiale sjanse die ons bereikt: op 27 juli werd Margot geboren. De perfecte aanwinst voor broer Pieter en schone zus Griet, een Yin voor Yang-broertje Bram (of omgekeerd?).

Voor de statistieken, Margot:

• woog 3,975 kg
• was 53 cm groot.

Dat brengt het totaal op 6 nichtjes en 2 neefjes... bon, dat maakt dat er nog wat werk nodig is om de mannelijke kant in evenwicht te brengen. Kim en ik rieken het al aan komen wat er van ons verwacht wordt!

In ieder geval: een grote wel-gekomen aan de nieuwe snottebel, het Sentse nest is nog van de slechtste niet.