Hunter Valley

Aangezien we terug zijn van weg geweest, voel ik me moreel verplicht om een paar woorden te klutsen tot een leesbare tekst over wat voor mij alweer geschiedenis is. Herinneringen zijn een beetje als wijn: de goede verbeteren alleen maar met de tijd, de slechte spoel je door de wc. Een goed systeem denk ik dan!

Anyway, Hunter Valley, daar zou het hier over gaan. Goed, een bestemming als een ander (doch op zijn manier), ligt het gebied een kleine 2 uur rijden ten noorden van Sydney. Gezien mijn encyclopedisch geheugen me wat in de steek laat, ga ik hier geen uiteenzetting doen over de geschiedenis van de streek. Die zoek je maar op tinternet. Kort opgesomd zijn er een aantal kernbezigheden en randactiviteiten die de streek in leven houden en/of bezienswaardig maken. Daar zijn: wijnteelt (al moeten ze ook hier druiven kweken en die dan persen), paarden kweken (voornamelijk gebruikt ter vermaak van de rijkere medemens in de paarden koersen), kaas kwekers (brie, camembert, ...) en... dagbouw steenkool mijnen.

Goed, een beetje een rare combinatie, die steenkool en wijn, maar daar trekken de locals zich weinig of niets van aan. Aangezien wij echter weinig of niet geinteresseerd waren in het zwarte spul, en niet tot de rijkere medemens behoren, beperkten we ons verder tot het eetbare. Kaas en wijn dus! Het ideale recept voor een weekendje vermaak.

Zaterdag

Eerst de wijn. Met zijn vieren op een busje worden we rondgetoerd om van de ene (z)wijnerij naar de andere te gaan proeven. U ziet het al voor u, naarmate de dag vordert smaken alle wijnen een beetje hetzelfde, wordt het busje langzaam luidruchtiger, en gaat de zon van oost naar west (uiteraard, zelfs in Australie). Algemene conclusie der Belgische delegatie (4-koppig voor de verandering): rode wijn van de Hunter is niet te zuipen, witte wijn mag er wezen, maar dan vooral de Verdello en Semillon druiven. Meer hoeft dat niet te zijn!

Logement

Als logement kozen we eens niet voor het standaard hotel of het typische Hunter Valley 'verblijf-in-de-velden'. Neen, niets beter om een snuifje Outback te proeven dan slapen in een echte town-pub. Het Cessnock-hotel is nog van in de tijd dat de cowboys al schietend door de prairie reden, en twee keer per jaar hun centen kwamen op doen aan een scheer- en andere beurt bij de plaatselijke middenstand en ettablissementen van plezier. Of was dat op een ander continent?

De kamers hadden in ieder geval hoge plafonds, zachte bedden en verf die van de muur pelde. De enige verwarming in heel het hotel zijn de elektrische dekentjes op de bedden, en zaterdagavond is blijkbaar de moment bij uitstek om karaoke te doen tot 2 uur 's morgens. Een aanrader dus!

Zondag

Dan de kaas. Alhoewel de kaas eigenlijk bij de wijn hoort, hebben we er toch een aparte proeverij van gemaakt. De Hunter Valley Cheese Company (wat had u gedacht) begon met een simpel brie-tje, maar breidde al vlug uit naar wat extra varianten: geborstelde pel of niet, blauw geaderd, heerlijke platte kaas in olijfolie en kaas gerold in de as van verbrande druivenranken. Op zich stelt het allemaal niet zo veel voor, toch niet als je Frankrijk in de achtertuin liggen hebt. Maar als je weet dat je in Sydney een goede 40 Euro betaalt voor een kg Franse Comté, dan kan je je voorstellen dat we genoten van nog eens lekkere kaas te eten tegen betaalbaar tarief!

Als afsluiter, en dan vooral om de reisziekte-pilletjes van het reisgezelschap te testen, was de terugweg naar Sydney niet langs de autostrade. Yengo National Park biedt een interessante 40 km onverharde weg aan dwars door een mooi stukje natuur. Kangeroes en wombats werden er voor de-voor-niets bijgeleverd!