Stoverij met frieten

Als goede Vlaming was het tijd dat we nog eens stoverij met frieten maakten. Ik denk dat het al meer dan 18 maand geleden was dat ik er nog eens gegeten had, tenzij misschien 1 keer in Febuari. Mmjamm...

Maar welk bier te gebruiken? Uiteindelijk een Hongaarse pint geselecteerd, donker uiteraard. Bleek dat daar gelijk veel zout in zat. Hmmm, met als gevolg dat we de saus moesten verdunnen met een ander Australisch donker bier. Enfin... hoe meer bier hoe meer plezier!

De Smiths vonden het trouwens best wel lekker. Zelfs de zelfgemaakte mayonaise mengelde meer dan vlot met de stover-saus. Wat moet een mens nog meer hebben?

Vrouw aan dumpingprijs

Ik hou van vrouwen. Vrouwen zijn alles dat ik niet ben...

... en meer. Natuurlijk, ik zou 'de vrouw' niet willen herleiden tot mijn complement. Generalisatie is een slechte vriend(in) in opiniestukjes als deze. Hans de Booij hield trouwens van ALLE vrouwen. Zo ver zou ik niet durven gaan. Want tenzij je houdt van de dingen waar je niet van houdt, zou dat willen zeggen dat ik niet van mezelf hou. Verder wil ik hier niet over uitwijden, dat is slecht voor mijn X-factor.

There is no such thing as a free meal.

Daar zit een groot stuk waarheid in. Daarom, alhoewel ik een doorwinterde reclame-folder-bladeraar ben, vond ik volgende aankondiging van gratis vrouwen toch wat verdacht. Vooral dan de 30% korting.

Working on the move

Blogging/working on the move! Vorig bericht liet het al uitschijnen: de Era van De Grote Verbinding is aangebroken. Weest verheugd, halleluja! Mensen allerlande, verenigt u, zet u achter een computerscherm, koop een gsm. Voor het eerst sinds de historie van de kribbe, os en ezel is er een Grote Onzichtbaarheid die de mensen weer verbind. En deze keer voor het echt!

Mijn God, de blasfemie, de godslastering, het moge me vergeven worden, maar radiogolven brengen me dezer dagen meer vreugd dan de Erfzonde-gedreven-Schuld-en-Boete-verheerlijkende roomse dogma's. (Alhoewel, het kapen van de pope-mobiel doet het nog steeds goed op de markt der vermakelijkheden).

De wereld, ons dorp. Ik krijg er maar niet genoeg van. Gisteren nog in een hotel in Adelaide, vandaag alweer in de Starbucks in Noord-Sydney (zie foto voor 'bewijs'), het zoete internet houdt me gaande: werk, plezier of gesmaakt contact met bekenden ver weg. Ik vraag, 'zij' draaien. En geen gedoe meer met kabels, WiFi is de naam (niet te verwarren met Fifi, de grote witte hond van de gravin van Stiepelteen).

Dat de Tjeven met hun bijna-dertig-procent maar wat subsidies geven om Belgie verder te verheffen in de groeiende Metropool van de Communicatie. Als er iets is dat ik geleerd heb van Jezeke in 't Kaprijks dorps schoolke, dan is het wel dat de mensen dichter bij mekaar moeten komen, en wat kan dat beter dan communicatie?

AMEN