Nijn konijn

De wonderen van "witte ruis"

Witte ruis (aka 'white noise') is een concept dat vaak in wetenschappelijke experimenten gebruikt wordt. Het is het geluid dat je hoort als een oude tv geen signaal ontvangt, of een slecht afgestelde radio. Dus witte ruis kan je niet echt als 'muziek' beschouwen, maar voor ons Roosje is het rustgevend.

Zoals vele baby'tjes heeft ons Roosje een huiluurtje 's avonds. Meestal kunnen we haar goed troosten, maar af en toe geraakt ze verzeild in een ik-weet-niet-waarom-ik-ween-maar-ik-ben-hysterisch-en-kan-niet-stoppen-met-wenen toestand. En dan schieten de wonderen van witte ruis in actie. Dit doet vooral wonderen in de auto, want het idee van het tutje is nog steeds niet echt een succes.

Enkele weken terug was het me opgevallen dat Roosje nooit weent als ik onder de douche sta. Het is net of het geluid van de douchestralen haar in een soort trance brengt ... hetzelfde met het geluid van een stofzuiger, haardroger ... De douche kan ik begrijpen als rustgevend, maar een stofzuiger?! Ik stond op het punt om deze geluiden op te nemen op een cd, maar toen bedacht ik me dat dit eigenlijk allemaal vormen van 'witte ruis' zijn. Dus ik ging me dan maar een cd halen met witte ruis op en het effect is ongelooflijk.

Wuppestoeltje

Rosekool

Ons Roosje groeit als een kool ... dat is wel het minste dat je kan zeggen!

Gisteren gingen we nog eens naar Kind&Gezin voor Roosje haar check-up aan 6 weken.

Ze weegt nu 4,1 kg en meet 53,5 cm. Ze ging van het derde percentiel naar het 25ste. Ze is dus haar achterstand goed aan het inhalen!

Tut-tut-tut

Roosje weent sinds een week in de auto ... Muziek helpt, maar niet altijd. Handje van moeke vasthouden helpt ook, maar niet voor lang. Dus we dachten: een tut! Dat moet helpen.

Eergisteren ging ik op zoek naar een tut voor Roosje. De tuten die we thuis liggen hadden vond ze maar niets. Ik vond een tut van het merk Nuk waar ze zich minder tegen verzet dan tegen de andere. Een klein plat tutje met luchtgaatjes en anatomische rondingen ...

Vooraleer we de tut-truk in de auto proberen, dacht ik eerst thuis wat te oefenen. En het lukt, ons meisje zuigt, maar een minuut later ... Met volle kracht spuwt ze het stuk rubber uit, en begint in een cholère te wenen ... duidelijk van ontgoocheling dat er geen melk uitkomt. Ik probeer het tutje toch opnieuw aan te bieden, maar ze is duidelijk nog niet vergeten dat ze dat 'ding' daarnet uitspuwde omdat er geen melk uitkwam.

Hm ... niet echt een groot succes dus. 's Avonds komt papa Koen thuis en brengt wat quality time door met zijn dochter. Roosje was al gans de dag een beetje onrustig ... darmkrampjes ... Moeke moet iets gegeten hebben wat niet goed verteerde bij Roosje ... Nietsvermoedend neemt papa het tutje, en ik kan mijn ogen niet geloven. Ze neemt het aan als hemels geschenk. Ze tutert er op los, geniet zelfs (?!), en valt in een diepe slaap in papa zijn armen ...

Het is dus niet dat Roosje geen tut wil ... Ze wil geen tut van moeke ... Van moeke wil ze alleen "the real stuff", geen flauw afkooksel! Ze weet wat ze wil ons meisje!