Roosjes broertje Jens

Broertje ... Roosje kan het al zeggen maar het klinkt eerder iets als "bute".

Roosje is heel lief voor haar broer.
Ze streelt hem vaak ... heel zachtjes.
Of ze probeert hem te wiegen in zijn wippestoeltje ... niet altijd zacht genoeg ... moeke moet Jens af en toe te hulp schieten.
Als er mensen op bezoek komen, wijst ze heel trots naar haar broer. "Kijk wat ik heb!" Een keer vroeg ze ook of ze broer mocht vasthouden, en ze deed het goed.

De pamper verversen vindt ons Roosje ook zeer intrigerend. "Oooh", zegt ze dan terwijl ze heel droevig kijkt ... "Ja, Roosje, broertje weent." Jens weende de eerste weken elke keer hij een verse broek moest krijgen. "Broertje heeft het een beetje koud." En heel behulpzaam geeft ze me vochtige doekjes.

Bij het badje blijft ze ook graag kijken en als Jens eruit is, mag popje erin.

Popje is Roosjes baby. Ze neemt popje vast en wiegt troostend. "oooh" Ze wikkelt popje in een doekje en houdt het dicht bij zich, terwijl ze heel zachte klopjes geeft.

Met andere woorden, Roosje doet alles na wat moeke doet! Het is enorm schattig en ik ben zo trots op haar en hoe ze met haar broertje omgaat. Ze is lief!

En Jens ... onze wonderbaby ... is een echte kampioen.

De eerste weken gingen voorbij zonder gehuil en heel veel slapen. Ik werd zelfs getrakteerd op enkele lange nachten van 6 tot 8 uur slapen. Nu houdt hij zich wel aan een regime van elke 3 uur drinken, maar hij is een goede slaper. Jens ligt bij ons in bed, aan mijn kant, en kan zo heel goed drinken terwijl ik rustig kan verder slapen. Het maakt de onderbroken nachten zoveel gemakkelijker!

Jens was al snel heel alert en sterk. Hij kon zijn hoofd al snel heffen en nu volgt hij aandachtig voorwerpen die je voor hem heen en weer beweegt.

Drinken doet hij als de beste. Na 10 dagen was hij al 100g bijgekomen en na een maand was er al een kilo bij zijn geboortegewicht. Hij is dus begonnen aan het kweken van de nodige vetrollekes!

Jens is een heel flink bazeke, en alles gaat heel goed. Zijn jonge leventje kende wel al twee (kleine) tegenslagen. Toen Jens 4 weken was kreeg hij zijn eerste verkoudheid cadeau van zijn zusje ... Een verstopt neusje en niesbuien (gelukkig geen koorts) maakten het niet gemakkelijk voor ons ventje en gingen gepaard met de nodige gefrustreerde huilbuien. Ondertussen gaat het al beter met hem. En deze week hebben we kunnen vaststellen dat hij hoogstwaarschijnlijk dezelfde melkallergie geeft als zijn zus ... Twee keer was hij ontroostbaar voor een uur met duidelijke krampen ... twee keer nadat ik een tas melk had gedronken. Ik had het verwacht, de dokter had me gewaarschuwd. Dus dat wordt weer soyamelk voor moeke voor de komende maanden.

Met mij gaat ook alles goed. Omdat Jens bij ons in bed slaapt en zo heel goed zijn plan trekt, voel ik me helemaal niet moe. Ik krijg de nodige nachtrust en geniet dus met volle teugen van mijn tweede moederschapsverlof.