Melbourne

Op 25 april vieren de ozzies Anzac Day, de dag waarop de Australische en Nieuw-Zeelandse deelname aan de Eerste Wereldoorlog traditioneel wordt herdacht. Een nationale feestdag die dit jaar op een dinsdag viel ... Dus dat was weer een ideaal moment om er een lang weekend van te maken en deze keer kozen we Melbourne! Reden: op bezoek bij vrienden.

We kwamen toe in de luchthaven van Melbourne op zondagmiddag, en daar stond onze lokale gids ons alop te wachten ... het begin van de perfecte citytrip. We hadden de beste gidsen die we ons konden voorstellen. Ze kwamen ons niet alleen afhalen aan de luchthaven, maar hebben ons de hele stad getoond: direct de goede spots en zo. Dan hebben we een dagje er zelf op uit getrokken en dinsdag afgesloten met een daguitstap naar de surroundings van Melbourne.

We hadden een hotel geboekt in het centrum: Le Meridien Rialto. Last-minute deal in 't sjiekste hotel van Melbourne.




Na het inchecken in ons hotel, zijn we naar de kustwijk Saint Kilda gereden. Daar hebben we geluncht in een vegetarisch restaurant vlakbij het strand. St-Kilda is de badplaats van Melbourne, maar door het ietwat druilerige weer hebben we dit niet echt gemerkt. Het deed ons op een manier aan de belgische kust denken maar dan zonder hoge flatgebouwen en met palmbomen. Na het eten hebben we een leuke wandeling gemaakt op het wandelpad langs het strand en hebben ons daarna getracteerd op een lekker taartje in één van de vele patisserieën in St Kilda. Brood en koeken is zeker een van de dingen die we echt missen in Australië. We hadden er ons al bij neergelegd dat we het een jaar zonder gingen moeten stellen maar in Melbourne hebben we ons gading gevonden. We gaan zeker terug, al is het om een deftig brood te kopen.


Op maandagmorgen zijn we gaan eten in een gezellig smal straatje met koffieshops aan weerskanten. Een europees tafereel dat toch wel vrij uitzonderlijk is in Australië. Melbourne is gekend als de meest europese stad van Australië en dat kan je merken in verschillende dingen. Naast betonnen voetpaden en geasfalteerde straten, vind je hier ook kasseien; naast blinkende hoge flatgebouwen, vind je hier ook oude victoriaanse gebouwen; en de tram maakt dit beeld compleet. Het stratenplan van Melbourne lijkt op 't eerste zicht wat saai (grote rechthoek doorkruist met rechte straten), maar eens in 't stad krijg je een ander beeld.

Melbourne is ook gekend voor kunst en cultuur. Na het War Memorial museum van vorige week, zijn we nu naar de National Gallery of Victoria geweest. Dit is een museum met een gevarieerde collectie van kunst uit Europa en Australië. We hadden graag ook een kijkje genomen in de collectie van Aboriginal kunst maar deze gallerij was dicht op maandag.

Zoals gewoonlijk bij ons zijn we weer veel te lang blijven plakken in het museum waardoor we de gekende Queen Victoria Market gerateerd hebben. We hebben dan maar de toeritische tramroute gedaan die ons langs enkele hoogtepunten in Melbourne bracht en hebben daarna op aanraden van een collega naar de alombekende Bridge Road geweest waar je de ene outlet store naast de andere vindt; maw dure merken aan 70% van de prijs ... Ik heb een korte zoektocht gedaan naar winterbotten maar heb mijn goesting niet gevonden.

Na een ganse dag slenteren hebben we genoten van de faciliteiten van ons hotel: fitnessen, zwemmen, jacuzzi, sauna'tje, ... Kortom: alles wat je nodig hebt om je batterijtjes weer op te laten. Als afsluiter zijn we tapas gaan eten in een trendy Spaanse restaurantje (MoVida).
Op dinsdag zijn we dan uit het stad gereden naar Healesville Sanctuary, aan de voet van Yarra Valley (op een uurtje rijden van Melbourne). Dit is een kleine zoo die ons een beetje aan het Plankendael deed denken van toen wij klein waren, maar dan alleen met Australische beestjes in hun natuurlijke habitat. We zagen koalas, kangoeroes, vogelbekdiertjes, wombat, slangen, roofvogels, enz ... Het leuke was dat je vragen kon stellen aan de verzorgers van de beestjes.


Na een picnic in het park zijn we verder gereden en hebben zo genoten van het prachtige landschap: wijnvelden, fruitbomen, bergen, enz. 's Avonds hebben ze ons dan terug afgezet aan de luchthaven ... terug naar huis.

Er is een echte vete tussen Melbourne en Sydney over wat de mooiste, beste, plezantste…. stad is. En deze mensen, als Victorianen, zijn uiteraard superenthousiast over Melbourne. We kregen dan ook het beste te zien. Besluit: waw, Melbourne voelt veel Europeaanser aan dan Sydney waardoor we ons een beetje thuis voelden, we gaan terug!

A big thank you to Hylton & Liz: you guys are the best!

Snowy Mountains - Canberra

Public Holidays - feestdagen: een Godsgeschenk. En in het geval van Pasen is dat nog letterlijk te nemen ook. In tegenstelling tot Onze Lieve Heer gingen wij niet naar de Dood en terug, 't was slechts naar Canberra en terug. Canberra lag echter in dezelfde sfeer... maar ik loop voor op de zaken.

Reisweg, voor diegenen met een kaart: Sydney-Wollongong-Bega-Cooma-Kosciuzko National Park-Canberra-Sydney.

Goede Vrijdag
Naar gewoonte laat uit bed, brunch om 's middags niet meer te moeten eten, en dan op weg naar het zuiden. Alles gaat vlot tot voorbij Wollongong, daar staan we plots in de file: de 2-vaks autostrade stropt dicht in een 1-vaks slingerbaantje.... file... 't is niet mogelijk. Gefrustreerd geraakt een mens ervan. Dit, gecombineerd met het late vertrekuur zorgt ervoor dat we niet tot in 'Mystery Bay' (net onder Narooma) geraken om te kamperen. We rijden nog een uur of 2 in het donker door ('t is hier al donker om 18u). Een km of 30 voor Batemans Bay: we rijden in het zwart van de nacht door een groot bos (Murramarrang Nat. Park): hoge bomen, dichte begroeiing links en rechts van de weg. Wanneer we een zijwegje willen inslaan op zoek naar het strand, waar volgens ons boek een camping is met wilde kangeroes, slaat de mist ons rond de oren. Donker, mist, onverharde weg, hoge bomen en verhalen over Roodkapje doen het zelfvertrouwen geen goed. We keren de kar en rijden verder over de verharde baan. 5 km verder: een klein tankstationneke, in het midden van de jungle. 2 Happy faced en enthousiaste Ozzies verkopen er nafte, frieten, hot meat pies en visgerief. De goede raad komt gratis bij het eten dat we bestellen: alle campings zijn vol in de buurt, hij belde al voor anderen rond. Al was Kim niet zwanger, we voelden ons verdacht veel zoals die twee arme sloebers van ouders die 2006 jaar geleden in Palestina naar de stal verwezen werden. Oplossing: wildkamperen: Ozzie-man verwijst ons naar een verlaten stukje strand, niet ver van een van de campings. 'Kwestie van morgen op tijd uw boeltje te pakken, voor de ranger u betrapt.' En ik die dacht dat de boswachter aan onze kant stond in het sprookje. Enfin, zo gezegd zo gedaan, we kregen zelfs een tel. nummer mee voor noodgevallen (niet erg nuttig als de gsm niet werkt).

Stille Zaterdag
Zon komt op boven het water, golven kletsen tegen de rotsen, de koffer-slaapkamer ruikt naar rusteloze dromen en .... de wallabies grazen op het strand.100'en foto's hebben we ervan... de beestjes zijn niet echt schuchter en bijzonder fotogeniek. Je krijgt er zowaar een goed humeur van.

Bed vlug opgeruimd en dan als 'gewone' toerist ontbijtje aan het nemen wanneer de ranger passeert. Of we een vergunning hadden gekocht aan de automaat aan de ingang van het park? Nee meneer de ranger, dat deden we niet. Geen pasgeld, zie je (en zeker niet omdat die maar 1 dag geldig is en we daar al van de vorige avond staan...). 'Geen paniek: kom straks langs mijn bureau en ik verpats er u alsnog 1'. Uit goodwill kochten we dan maar een pas voor een heel jaar toegang in alle parken in NSW.

Verder, verder naar het zuiden moeten we, langs de kust: tot Mystery Bay, ons oorspronkelijke bestemming.Mooi mooi, geen dolfijnen zoals Martin zei, maar toch de moeite voor een kort zwemmetje alvorens we de outback induiken.

Cooma, ooit de meest metropolische stad van Australië: tijdens de '60 en '70-jaren, legde Australië een enorm netwerk van stuwdammen, tunnels en elektrische centrales in de Snowy Mountains. De grootste van de 2 bergenzones van het land. Ingenieurs en bouwvakkers van rond de wereld logeerden in Cooma tijdens dit gigantische bouwproject. Vandaag telt Cooma een 8000-tal inwoners: gepensioneerden van toen en mensen die leven van het berg-en skitoerisme. De perfecte laatste stopplaats dus om nog eten, kleren en nafte te kopen voor je de bergen intrekt.

Wallabies heb je blijkbaar in duizend en 1 soorten. Hier een bruinkleurige mama met kleintje in de buidel (kleintjes heten allemaal Joey) en de straat waarin ze woont.

Paaszondag
Koud! Koud! Koud! Was het vannacht. Op deze hoogte > 1000m) vriest het blijkbaar al 's nachts. Twee paar kousen en een pull vormen nauwelijks genoeg bescherming in de enkel-lagige tent die onze Rangie geeft. Nooit sliepen we zo dicht bij mekaar. De paaszon warmt alles snel op. Getoaste paasbroodjes, warme thee en chocola vormen het perfecte recept op een ochtend als deze.

Dan gaan we verder, eerst nog langs een groot stuwmeer waar het peil heel laag staat na de zomer en waar de meeste toeristen komen om te vissen op forel.

Volgende etappe: Kosciuzko National Park. In 2003 hield een grote brand lelijk huis in de hele streek rond Canberra. Het park deelde in de klappen. De natuur is flexibel, recupereert, maar grote stukken van bos komen niet meer tot leven en moeten wachten tot de kleintjes overnemen. Droevig zicht, maar zoals Onze Here zijn leven gaf voor de menschen, zo herrijst een nieuw bos uit de as van het oude!

De activiteit van de namiddag: zwemmen in de 'thermal pools' van de Yarrangobilly Caves. Diep uitgesneden uit de hoogvlakte (de décolleté van Lolo Ferrari heeft er niets aan), ligt deze vallei met grotten. Het water borrelt er uit de grond aan een constante temperatuur van 27°C. Dankzij de vlijtige, en enigszind gedwongen, hand van een aantal gevangenen stroomt het water recht in een aangelegd openlucht zwembad: handig.

Nog verder: de 'grote baan' af voor de start van het langste stuk 4x4, recht naar Canberra, dwars door berg en bos. Kamperen doen we deze keer op een ingerichte kampeerplek: midden in het bos, toilet aangelegd, vuurplaatsen aangelegd, en een aantal andere 'bewoners'. Deze keer warmen we ons goed voor aan een kampvuur alvorens in bed te kruipen, we zitten hier nog hoger en het is mogelijks nog kouder.

Paasmaandag
't Was minder koud die nacht. Het kampvuur deed wat het moest doen. Of was het Kim's kookkunst die avond? Het misterie van het luide gekraak in het donker van het omliggende bos werd 's morgens opgelost: wilde paarden. Ik dacht al: die kangeroes maken veel lawaai. Of is er een wild beest in de outback waar ik nog niet van gehoord had? Niet dus... de mens is waarschijnlijk het grootste gevaar bij het kamperen in Australië.

De rit van deze dag is een aaneenschakeling van steile grindwegels, dichte bossen, open vlaktes en griezelig diepe sporen waar je beter niet in verzeild geraakt met de auto.

Verder komen we een riviertje tegen in een landschap dat zo hard op Haute Provence lijkt dat ik eventjes verward ben. We besluiten er te pauseren. Het voelde bijna als thuis aan om in zo een vertrouwd landschap te zitten. Moest je hier gedropt worden, enkel de Eucalyptus bomen zouden je vertellen dat je 19000 km verder van huis bent dan je dacht.

Dinsdag: Canberra-dag
Wat valt er te zeggen over Canberra? Je moet het maar lezen op het net. Onze impressie: dit is een stad zonder geschiedenis, en daarom zonder hart. Aangelegd door mensen: een compromis tussen twee concurrerende steden met als gevolg dat niemand er wil wonen, behalve dan als je voor de regering werkt. De straten zien er verlaten uit, zelfs overdag. Er lopen wel mensen rond, maar er is geen sfeer. Het doet raar aan voor een Europeaan die steden met honderden jaren geschiedenis gewoon is. De stad is goed gepland en ingevuld met allerlei musea, regeringsgebouwen en monumenten. Vandaar dat de 2 grootste musts door ons met een bezoek vereerd werden.

The Australian War Memorial. Dit is een gigantisch museum over, in de eerste plaats, de 1e en 2e wereldoorlog. De slag om Gallipoli blijft immers voor de Anzacs (Australian and N-Zealandic Army Corps) het grootste symbool van moed en dapperheid. Het is als buitenlander niet te verstaan dat je trots bent op je grootste militaire nederlaag ooit. Ik denk dat het gaat over het feit dat voor het eerst in de geschiedenis, deze twee landen zich identificeerden als onafhankelijk land. Een eigen identiteit en een eigen belangrijke overzeese verwezenlijking. Hoe dan ook, Atta Turk gaf ze goed op hun doos. Zo goed, dat ze het maandag nog eens allemaal gaan herdenken op Anzac-day (alweer een feestdag).

Het interessantste van al, in deze musea, is dat je gaat kijken naar je eigen geschiedenis. De verhalen, de foto's, de kaarten: alles gaat over onze achtertuin: van Bachten-de-Kuppe tot Verdun. Zo toont ook deze foto van de baan naar Roeselaere...

Parliament Hill: pas afgewerkt in 1988 is het hartje van het Australische bestuur.Het huis der afgevaardigden, het huis der senatoren, machtige vergaderzalen, bunkers onder de grond.... indrukwekkend bouwwerk en de gids is gratis!

Besluit
Al bij al een drukke 4-daagse, maar eentje dat ons veel toonde van Australië. Typisch het soort uitstapje dat we 2 jaar geleden al wilden doen, maar waar we door gebrek aan voorbereiding niet aan toe kwamen.

Salutos,
Koen

Opera en AFL

Vorig weekend zijn we naar de première van een ballet-voorstelling geweest in het gekende Opera gebouw in Syndey. De voorstelling heet "Gathering" en is uniek in die zin dat het een samenwerking is tussen het Australische 'klassieke' ballet en het Bangarra Dance Theatre, die zich voornamelijk focust op dansen die door aboriginals gedaan werden (zelfs nog op de dag van vandaag). Het was heel speciaal om klassieke en sierlijke balletpassen gecombineerd te zien met de intense spiritualiteit van de Aboriginal cultuur. Het was mooi! Maar het beste was dat we na de voorstelling een glas schuimwijn en hapjes aangeboden kregen! We zijn nog altijd niet zeker of het wel de bedoeling was dat we op die receptie waren ... We hadden gewoon (als ware kuddebeesten) de stroom mensen gevolgd naar (wat we dachten) buiten, maar we werden opgehouden door een ober die ons een drankje aanbood. Om niet onbeleefd te zijn :-) hebben we ons dan maar onder de andere genodigden gemengd en aandachtig meegeluisterd naar de speechen en dankwoordjes van de choreograaf, kostuumontwerper en sponsor ...

En zondag hebben we dan nog wat meer cultuur opgesnoven! AFL of Australian Football League ... Dit is een combinatie tussen voetbal, rugby, en volleybal, en vindt zijn oorsprong bij het Keltisch Voetbal dat in Ierland gespeeld wordt (niet zo verrassend want de meeste Aussies hebben ergens een verwant in Ierland). Punten worden gegeven voor een goal (6 punten) of door bal over de achterlijn náást het doel te trappen (1 punt). En ik denk dat dit de enige sport in de wereld is waar je ook punten krijgt om naast de goal te schieten! :-) De scores lopen op naar 100 op het einde van de wedstrijd.
We zijn uiteraard als supporters gegaan voor Syndey, The Sydney Swans. Ze hebben vorig jaar kampioen gespeeld, maar zondag ... was het schaamtelijk! Ik weet niet wat het was ... misschien waren ze nerveus omdat ze wisten dat er 2 nieuwe supporters uit België op de tribune zaten ... maar ze hebben enorm slecht gespeeld! We zullen hun nog maar een kans geven en een beetje later op 't seizoen nog eens gaan kijken!