Bubke-de-parasiet

Ik voelde me fantastisch, ik liep op een wolkske, maar toen brak week 6 aan ... Deze post gaat over misselijkheid. Hoe het begint ...


Woensdag 30 mei 2007
Deze morgen werd ik wakker met één gedachte in mijn hoofd: Honger! Honger! Honger! Honger! Honger! Honger! Honger! Honger! Honger! Honger! Honger! Honger! Honger!
“Koen, ik ga opstaan. Ik moet eten hebben.”
Nog geen meter van mijn bed vandaan en ik moest kokhalzen. Wooow … Dat is nieuw! Ik ben niet misselijk maar ik moet kokhalzen …
Terwijl ik mijn eten klaarzet in de keuken: kokhals nummer 2 … hmm … Dat zou wel eens vervelend kunnen worden …
Kellogs maakte mijn maagje en daarbij ook mezelf gelukkig. De rest van de dag verliep zonder kokhals intermezzo’s. Ik ben benieuwd of dit vanaf nu een nieuw ochtendritueel wordt.

Donderdag 31 mei 2007
Deze morgen moest ik opnieuw twee keer kokhalzen … maar niet misselijk. Daar kan ik mee leven, houden zo!

Zondag 3 juni 2007
Ik heb slecht geslapen, mijn maag ligt overhoop. Misselijk … Kokhalzen … Ik ben ziek! Of is dit ochtendmisselijkheid? Misselijk of honger … ? Het ligt zo dicht bij elkaar …

Maandag 4 juni 2007
’s Morgens was ik nog steeds misselijk en … kokhalzen! Maar mijn Kellogs Special K ontbijt hielp me al een eind op weg. De voormiddag ging goed. Ik kon gewoon mijn werk doen, maar na de middag lag mijn eten weer op mijn maag. Ik ging dan maar wat vroeger naar huis ...

Woensdag 6 juni 2007
De naam OCHTENDmisselijkheid is echt wel zeer misleidend! Dit is helemaal niet gelinkt aan de ochtend, maar aan de ganse dag!
Ik moet gelukkig niet overgeven … enkel kokhalzen. Bwèèèrk!

Zondag 10 juni 2007
Het toppunt van positief denken … “(Ochtend)misselijkheid is een indicatie dat de zwangerschap goed verloopt.” Joepie!
Koen brengt me nu regelmatig ontbijt op bed: cornflakes met stukjes geschilde appel, havermoutpap met een banaantje, en op de dagen dat ik me wat beter voel soms zelfs eens een boterham met choco! Daar zou ik nog kunnen aan gewoon worden als het echt moet ... ;) ... Ik heb toch chance met mijn ventje!

Maandag 18 juni 2007
Misselijk, misselijk, misselijk ... elke dag opnieuw ... En jammergenoeg, is het niet alleen bij kokhalzen gebleven. Ik probeer me sterk te houden en te blijven genieten van mijn zwangerschap, maar soms heb ik het moeilijk. Koen voelt zich dan machteloos, maar hij kan niet helpen. Dat ontbijtje 's morgens helpt al ongelooflijk veel, meer kan hij niet doen. Het zal wel snel beter gaan ... Nog 4 weken volhouden en dan gaat alles hopelijk beter ... eens het eerste trimester voorbij is. Ondertussen behelp ik me met droge koekjes als tussendoortje en een licht zurige appelsien na elke maaltijd! Dat is het enige dat voor mij echt helpt.


Op maandag 9 juli 2007 voelde ik me voor het eerst beter ... Nog niet zoals vroeger, maar beter ... Het eerste trimester loopt op zijn einde. Gelukkig ging het daarna beter, de misselijkheid ebde stilaan weg. Af en toe kreeg ik nog wel eens een opflakkering als ik iets verkeerd at ... Pizza en vette vis kan ik nog altijd niet verteren. Maar sinds eind juli voel ik me weer fantastisch ... Ik loop weer op mijn fluffy wolk en geniet van elke minuut. Mijn energie is weer volledig terug, mijn buikje wordt ronder en de stampkes worden almaar duidelijker!