Fraser Island

Vorig weekend zijn we naar het grootste zandeiland ter wereld geweest. Een sieraad dat als wereldnatuurerfgoed wordt beschermd met zijn parelwitte stranden, helblauwe zoetwatermeren, en een uniek regenwoud ...

Er heerst op Fraser Island een tropisch klimaat; dus Juni is de beste maand om dit juweeltje te bezoeken ... geen regens meer, niet te warm meer, ... kortom zalig mooi weer. We hadden dit uitstapje al enkele maanden geleden vastgelegd en zijn op zaterdag 10 juni vertrokken met niet minder dan dit in onze gedachten:

Maar na 1u30 vliegen kwamen we toe, en zagen we dit:

Op zaterdag hadden we een halve dag door te brengen op het vasteland, waar we soelaas gezocht hebben in de lokale pub. In Australië heeft elk dorp een 'Royal Hotel'; dit dient als hotel, restaurant, café, en is vaak de beste optie als je ergens gestrand bent in de regen ... Het eten is altijd van goede kwaliteit en het is bijna volledig rookvrij. Maar aangezien het nu niet het moment is om de kwaliteit van de Ozzie Pub te beschrijven, zullen we hier binnenkort eens een aparte 'blog' aan wijden.

Op zondagmorgen (6u40), kwam er ons iemand ophalen van autoverhuur Fraser Magic om ons naar onze 4WD te brengen. Rangie kon niet mee deze keer ... Na het zien van een video van 15 minuten over de gevaren van 4WD'en, mochten we vertrekken. Het veer bracht ons naar het fameuze eiland van 122 km lang en 5 tot 25 km breed. De wegen op Fraser Island zijn onverhard, en vanwege het mulle zand, alleen begaanbaar voor 4WD auto's.

Ook al waren de weergoden ons niet gunstig gezind, toch konden we dit prachtige eiland naar waarde schatten. We hebben hier ongelooflijke dingen gezien, die ons enkel doen watertanden om nog eens terug te gaan in beter weer ...

Kleine meren en grote meren:

Prehistorische bomen en glasheldere stromen:

We hebben geopteerd om te kamperen op het eiland, om de simpele reden dat hotels daar niet te veroorloven zijn. De kampplaatsen waren zeer eenvoudig, maar goed verzorgd. Het terrein is volledig afgezet tegen de Dingo's. Op het eiland komen veel dingo's voor die als je niet oplet je tentje inkruipen om etenswaren te jatten. 's Nachts hoorden we ze als wolven huilen rond de camping. Maar we hebben er jammergenoeg geen gezien.

Na onze eerste nacht op het eiland, moesten we wachten tot 10 uur vooraleer we verder konden rijden omdat het vloed was, en dan konden we niet op het strand. We waren vroeg uit de veren en zijn dan maar begonnen met een stevig ontbijtje: pannenkoeken.

Eens op het strand zagen we dat deze dient als snelweg van het eiland. Je mag hier 80km per uur op rijden ... Het zand ligt heel vlak, maar de vele kreekjes die uitmonden in de zee zorgen vaak voor diepe putten; dus het is toch opletten geblazen. De voorbij-sjezende auto's en de sterke wind maakten een strandwandeling niet echt mogelijk ... dus dan hebben we maar een wandeling gemaakt naar het binnenland ... naar Lake Wabby. Dit meer wordt gevormd door een mega-duin van stuifzand en is zo het diepste meer van het eiland. Als het wat beter weer was geweest, hadden we zeker met onze bodyboard af de duin in het water gegleden ...

Het weer zat niet mee, maar we hebben het niet aan ons hartje laten komen en hebben er nietemin met volle teugen genoten! Fraser Island is een prachtig staaltje natuur. Een droombestemming!