Bubbers-de-astronaut

De echo's zijn fantastisch. We keken er al elke keer ongelooflijk naar uit. We hebben er ondertussen al 3 gehad.


Eerste echo (29 mei 2007, 6 weken zwanger)
Onze huisarts had een echo aangeraden op 6 weken, om te kijken hoe ver we al waren. Met een menstruatiecyclus van 42 dagen doen ze er anders gemakkelijk 2 weken bij ...
Het was nog heel vroeg en we konden zelf eigenlijk weinig zien op de echo. Bubke was nog maar 1cm groot ... niet groter dan een boontje dus ... Maar toch was het ongelooflijk, want het hartje klopte al! Zo klein en al een hartje ... Het klopte nog traag ... 103 slagen per minuut ... maar het was er al ...


Tweede echo (16 juli 2007, 13 weken zwanger)

Koude gel op mijn buik en dan de kop van de echo erop ... Stilte ... Koen en ik hebben elkaars hand vast ... We kijken naar het scherm en dan ... Waaw ... Daar is Bubke! We nijpen in elkaars hand en mijn ogen worden vochtig. Er zit een klein mensje in mijn buik ... Ons Bubke ... Ik kan het niet beschrijven hoe ik me voelde ... Het was fantastisch!

We konden de armpjes en beentjes zien, en zelfs al handjes … Bubke opende zijn mondje ook even … Echt ongelooflijk … Bubke zat geen seconde stil! Springen en draaien en strekken en nog eens springen ... Zo schattig ... Nu al, de schattigste baby van de hele wereld! Na 15 minuutjes genieten van de eerste kunstjes van ons Bubke, vertelde de vrouw van de echo ons dat ze de nekplooimeting niet kon doen omdat Bubke niet lang genoeg bleef zitten. Oeps ... Allez Bubke, flink zijn he. Dat belooft ... dat karakter van Koen komt nu al naar boven ... hahaha! Nog niet geboren en we moeten ons al verontschuldigen voor zijn gedrag! Na een halfuurtje lukte het dan toch ... gelukkig ... Alles is goed met Bubke, en ... wij hebben meteen een video van de echo van 30 minuten! Flink Bubke!


Zelf voel ik nog niets. Bubke doet nochtans flink zijn best! Sinds de echo probeerde ik er wat meer op te letten, of ik iets kon voelen ... Maar buiten de activiteiten in mijn darmen was er niets ... Of toch? Een goede week na de echo voelde ik iets dat anders was ... Of toch niet? Nee, het zullen mijn darmen weer zijn ... Nee ... Nee, het is zeker iets anders. Daar is het weer ... Het voelt alsof er vlindertjes rondfladderen in mijn buik ... maar dat zal ons Bubke zijn die tuimelingen aan het maken is! Ik twijfelde nog enkele dagen, of ik het me niet gewoon had ingebeeld, maar het gevoel kwam terug ... en met de weken werd het almaar duidelijker. Het is een zalig gevoel ... Eerst waren het zachte vlinderkusjes in mijn buik, en geleidelijk aan werden het zachte stampkes ... De eerste keer dat ik een duidelijk stampke voelde, was na de yoga. Ik schrok er van en wist eerst niet goed wat het was. Ik legde mijn hand op mijn buik en daar was het weer ... een stampke binnen in mijn buik tegen mijn hand. De dag erna kon Koen het ook voelen, dat konden jullie al lezen. Ik wou dat ik een foto had kunnen nemen van zijn gezicht toen hij het voelde!


Derde echo (28 augustus 2007, 19 weken zwanger)

Zes weken sinds de vorige echo ... en zo een groot verschil. Bubbers past niet meer op het scherm! We konden alles zien: hartje, ruggegraat, niertjes, maag, kleine hersenen, grote hersenen, enz ... Echt ongelooflijk. We zagen zelfs een oortje! De vrouw van de echo was fantastisch, ze toonde ons alles en gaf een uitleg bij elke meting en benaming. Het gesprek met de dokter achteraf was zeer snel: Alles is in orde met Bubbers! Het was weer een zalige ervaring ... Gerustgesteld dat alles goed verloopt en dolgelukkig dat we Bubbers nog eens konden bewonderen, gingen we een koffie (warme chocomelk voor mij) drinken om nog wat na te keuvelen.


Bubke is niet meer klein ... Bubke wordt Bubbers, want Bubbers is al 20 cm! Bubbers tovert een glimlach op mijn gezicht, elke keer ik zo een klein, zacht stampke voel ... Mijn wolk groeit mee met Bubbers en ik geniet.